 |
Bitwa stanowiła nieprawdopodobny a jednak prawdziwy dowód na to iż wojska 3 Rzeszy nie stanowiły przyszłości i ich działania nie były z góry przesądzone na wygraną. Walka wojsk rosyjskich udowodniła Hitlerowi, że nie tylko Niemiecka armia potrafi dzielnie, rozważnie i przemyślanie atakować.Początek całego kryzysu zaczął się gdy generał Paulus otrzymał bezpośredni rozkaz na wtargnięcie wojsk 3 Rzeszy do Stalingradu. Jednak sam generał nie wiedział jakie znaczenie ma ten dokument jak i samo wykonanie rozkazów w nim zawartych. Nie wiadomo czy akcja ta miała odwrócić uwagę wroga od działań prowadzonych w Kaukazie przez generała Kleista, czy też była ważna sama w sobie mając pociągnąć nieodwracalne skutki na korzyść Hitlera. Sam przywódca 3 Rzeszy często zmieniał zdanie, początkowo 4 Armia Pancerna miała się oddzielić od bezpośredniej ofensywy wojska Paulusa, lecz z biegiem działań wojska te zawróciły i otrzymały rozkaz zaatakowania Stalingradu od południa. Działania te spowodowały jednak znaczne opóźnienie wojsk Paulusa, który ostatecznie zaatakował 19 sierpnia 1942 roku i w ciągu kilku dni Niemcy doszli do przed mieści północnych okupowanego miasta. 4 Armia nie mogła ostatecznie połączyć się z głównym natarciem, a pomimo to Niemcom udało się zamknąć Rosjan w obrębie 30 mil. 13 października 4 Armia Pancerna dotarła na obszary położone na południe od Wołgi. Natomiast w tym czasie sowieckie dywizje gwardyjskie przybyły w te rejony i doprowadziły do sytuacji kiedy armia niemiecka nie mogła posuwać się dalej. Największym rozczarowaniem dla Stalina była porażka armii generała Moskalenki, którego dowodzenie nie przyniosło pomyślnych efektów i tym samym nie udało mu się przeprowadzić udanej kontrofensywy przeciw wojskom niemieckim. Stalin oraz jego współ pracownicy Żukow i Wasilewski zaczynając od września planowali przeprowadzić zmasowany kontratak z rejonów położonych na północ od Donu. 6 Armia otrzymała rozkaz zbombardowania Stalingradu. Rosjanom łatwiej się było bronić w ruinach. 19 listopada Rosjanie przeprowadzili atak z północy. Na czele nowo utworzonego Frontu Południowo - Zachodniego stanął generał Watutin. Atak prowadzony był w rejonach Seramoficzne, gdzie walczyły rumuńskie wojska dowodzone przez Dumitrescu. Natomiast na froncie Stalingradzkim dowodzonym przez Jeremienkę natarcie z południa rozpoczęło się dzień później ze względu na złe warunki atmosferyczne nie sprzyjające wojskom. W tym samym czasie na froncie Dońskim prowadzona batalia prowadzona od strony rosyjskiej przez Rokossowskiego, który zaangażowany był działania powstrzymujące natarcie Niemców. Warto także wspomnieć ze cała bitwa wojsk rosyjskich była prowadzona pod dowództwem Stalina i Żukowa przebywających w tym czasie w Moskwie bezpośrednio wydając rozkazy do najwyższych rangą na polu bitwy. 23 listopada armie Jeremienki i Watutina łącząc się zorganizowały na tyle składną akcję że 20 dywizji niemieckich i 2 rumuńskie zostały okrążone, a jedynym ocalałym była armia generała Weichsa, która zdążyła się wycofać. Natomiast sam Paulus uległ rozkazom Hitlera, który kategorycznie zabraniał wycofywania się. Pierwszym błędem działań strony rosyjskiej było wysłanie zbyt małych sił mających za zadanie przełamanie obrony oddziałów niemieckich znajdujących się w potrzasku. W grudniu Rokossowski wznowił atak Frontu Dońskiego co w efekcie zmusiło Niemców do wycofania się o kolejne 30 km w kierunku Wołgi. Paulus ponaglany przez Weichsa nie zamierzał jednak złamać rozkazu Hitlera. Ostatecznie uwolnienie 6 Armii powierzono Mansteinowi, którego celem było zaatakowanie Jeremienki na południu. 26 grudnia Grupa „Hoth” i Grupa Operacyjna „Hollidt” dowodzone przez wyżej wspomnianego Mansteina, stacjonowały już o 40km od Paulusa. Odwody niemieckie jednak zostały powstrzymane przez nowo przybyłe 2 Armię Gw. I VII Korpus Pancerny. 2 grudnia obszary położone na północ od Kałacza zostały zaatakowane przez rosyjską artylerię, wspomagane pociskami typu Katiusza. Efektem działań rosyjskich była śmierć 1300 nazistów. Stalin przekazał Rokossowskiemu dywizje Jeremienki i przekazał mu dowodzenie nad wszelkimi operacjami prowadzonymi w tym rejonie. Sam Rokossowski kontynuował ostrzał obrony niemieckiej rakietami co znacznie osłabiło Niemców, a w ostateczności przełamało ich obronę. 16 stycznia kiedy to został zdobyty pas startowy Pitomnik, Paulus poddał się generałowi Szumiłowowi a wraz z nim 94000 armia niemiecka (!). W mieście pogrzebano 147000 ludzi, a kolejnych 100000 umarło poza jego granicami. Zniszczone zostały dwie rumuńskie, jedna włoska oraz jedna węgierska armia. Bitwa ta stanowiła przełamanie siły Hitlera na Froncie Wschodnim i odwrócenie kolei rzeczy na korzyść Rosjan. Ostatecznie wojska niemieckie musiały się wycofać, a tym samym umożliwiły one ucieczkę wojsk Kleista z Kaukazu. Bitwa ta pokazała jak Armia Czerwona może stworzyć zagrożenie najeźdźcy gdy stanie na wysokości zadania.
.
--------------------------------------
Autor: RealitY
Aktualizacja: 02·11·2000 - 21:02
: DRUKUJ
|
|
