 |
Panzerfausty i granaty czyli to co chlopcy lubią najbardziej...
PIĘŚCI PANCERNE - PANZERFAUST
W 1943r. na wyposażeniu armii niemieckiej pojawiły się dwa rodzaje bezodrzutowych granatników przeciwpancernych (pancerzownic), nazwane przez Niemców Faustpatrone lub Panzerfaust 1 oraz Panzerfaust 2. Po rozpoczęciu produkcji seryjnej zmieniono nomenklaturę; odtąd, obok nazwy "Panzerfaust" pojawiały się cyfry informujące o donośności skutecznej podawanej w metrach. Wkrótce powstała rodzina pięści pancernych:
Panzerfaust 30 m
Panzerfaust 30 m Klein
Panzerfaust 60 m
Panzerfaust 100 m
Panzerfaust 150 m - wyprodukowano tylko niewielką serię
Panzerfaust 200 m - prototyp, nie zdążono rozpocząć produkcji seryjnej
Wszystkie pancerzownice zbudowane były identycznie różniąc się tylko kalibrem, wagą oraz grubością przebijanych pancerzy. Ładunek kruszący stanowił stop trotylu z heksogenem. Głowica kumulacyjna z łatwością przebijała pancerze wszystkich maszyn nieprzyjacielskich. Pancerzownice były jednorazowe, nie można ich było ponownie załadować, co stanowiło ich główną wadę. Rozwiązaniem okazały się dopiero bezodrzutowe pancerzownice rakietowe Panzerschreck.
Panzerfaust 30 m, Panzerfaust 30 m Klein
kaliber 150 mm 101 mm
masa pncerzownicy w położeniu bojowym 5,35 kg 3,25 kg
długość 1048 mm 1010 mm
masa granatu 2,08 kg 1,65 kg
masa ładunku kruszącego 1,66 kg 0,74 kg
masa lufy z ładunkiem rakietowym 2,55 kg 1,6 kg
donośność granatu 30 m 30 m
grubość przebijanego pancerza 200 mm 140 mm
maksymalny kąt przebicia 30stopni 30stopni
GRANATY RĘCZNE - Handgranaten
Niemiecka seria granatów: StiGr-24, SiGr-39 i StiGr-43 to granaty trzonkowe.
Najpopularniejszy niemiecki granat ręczny StiGr- 24 (M-24) składa się z korpusu z ładunkiem kruszącym, drewnianej rękojeści z mechanizmem zapalającym i spłonki pobudzającej. Wewnątrz korpusu znajduje się metalowy kapturek, w którym umieszczona jest spłonka pobudzająca. Z zewnętrznej strony korpusu znajduje się tuleja z gwintem, w którą wkręca się rękojeść. Wewnątrz rękojeści umieszczony jest mechanizm zapalający. Jeden koniec rękojeści stanowi metalowa nakrętka, łącząca rękojeść z korpusem. Nakrętka jest również wykorzystywana do wkręcania mechanizmu zapalającego. Do drugiego końca rękojeści przykręca się kaptur zabezpieczający, z którym jest połączona sprężyna spiralna ściskająca porcelanową kulkę (lub pierścień), znajdującą się na sznurze mechanizmu zapalającego.
Mechanizm zapalający typu rozdrabniającego składa się z trzonu, zapalnika czasowego ze sprasowanym rdzeniem prochowym i ze spłonką zapalającą, tulejki tombakowej z zestawem rozdrabniającym, spiralnego drucianego rozcieracza, ołowianego płaszcza zakrywającego mechanizm zapalający i sznura z porcelanową kulką na końcu.. Spłonki pobudzające są transportowane i przechowywane oddzielnie od granatów.
Autorem tekstu jest Łatwor .
--------------------------------------
Autor: DarkXeno
Aktualizacja: 01·12·2001 - 07:01
: DRUKUJ
|
|
